فرافلسفه

فرافلسفه یا فلسفهٔ فلسفه، مطالعهٔ ماهیت ( سرشت ) ، اهداف، و روش های فلسفه است.
برتراند راسل در پیرامون ماهیت فلسفه می نویسد: «ممکن است ما به جنبهٔ مشخصی از فلسفه توجه کنیم. اگر کسی بپرسد ریاضیات چیست، می توانیم به او تعریفی از یک فرهنگ واژه ارائه کنیم، برای مثال علم اعداد. این تا هر جا که باشد، توضیحی غیر بحث انگیز است… بدین طریق می توان به هر حوزه ای که در آن بدنه ای از دانش مُعَین وجود دارد، تعریفی اختصاص داد. اما فلسفه را نمی توان بدین شکل تعریف کرد. هر تعریفی بحث انگیز خواهد بود و خود مظهر نگرشی فلسفی خواهد بود. تنها راه دریافت اینکه فلسفه چیست، این است که فلسفه کنیم. »
کاربرد و معنای واژهٔ «فلسفه» در طول تاریخ تغییر یافته است: در دوران باستان تقریباً هر جستاری را در بر می گرفت؛ دکارت آن را به ملکهٔ علوم تعبیر می کرد، نوعی توجیه نهایی؛ در زمان دیوید هیوم به دشواری می شد «متافیزیک» و «اخلاق» را به عنوان علوم انسانی تعبیر کرد؛ و فلسفهٔ تحلیلی معاصر که می خواهد تقریباً خود را به جستار مفاهیم تعریف کند. برخی نویسندگان می گویند فلسفه اساساً دربارهٔ تفکر انتقادی است تا باورهای مفروض ما را بیازماید. ویلفرید هاجز می نویسد: «در فلسفهٔ انگلیسی زبان ( و بخش بزرگی از فلسفهٔ اروپا ) شما یادمی گیرید که چیزی را از روی اعتماد نپذیرید، به ویژه اگر واضح و تردیدناپذیر به نظر آید. »