فراغت داشتن. [ ف َ غ َ ت َ ] ( مص مرکب ) غفلت داشتن. فراموش کردن : در بزرگی و گیرودار عمل ز آشنایان فراغتی دارند.سعدی.|| آسوده بودن و راحت زیستن. رجوع به فراغ و فراغت شود.