فراغ داشتن. [ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) آسودگی داشتن.فراغت داشتن. رجوع به فراغت داشتن و فراغ شود. || بی اعتنا بودن و بی نیازی نمودن : بزرگان فراغ از نظر داشتند از آن پرنیان آستر داشتند.
سعدی.
رجوع به فراغ و فراغت داشتن شود.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - آسوده بودن فارغ بودن ۲ - یا فراغ داشتن از . بی نیاز بودن از : دل ما بدور رویت ز چمن فراغ دارد که چو سرو پای بندست و چو لاله داغ دارد . ( حافظ ۳ ) ۷۹ - بی اعتنا بودن بی نیاز نمودن .
