فراطه

لغت نامه دهخدا

( فراطة ) فراطة. [ ف ُ طَ ] ( ع ص ) فِراط. ( منتهی الارب ). آبی که چند قبیله در آن مساوی باشند یعنی همه را بود و آنکه پیش آید آن را ازآن ِ وی بود: هذا ماء فراطة بین القوم ؛ هرکه پیش تر بدان سبقت جوید سیراب گردد و دیگران وی را مزاحمت نکنند. بئر فراطة نیز به همین معنی است. ( اقرب الموارد ). رجوع به فراط شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس