فراشخانه. [ ف َرْ را ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) سرایی یا اطاقی که فراشان دربار در آن گرد آیند و منتظر اوامر مانند: بیست رطل خوردنی و شراب خاصه ندیمان را و بیست رطل از بهر بیت الشراب و فراشخانه و شستن اوانی را. ( مجمل التواریخ و القصص ). رجوع به فراش شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) سرا یا اطاقی که فراشان دربار در آن گرد آیند .
