فراسوی اصل لذت

فراسوی اصل لذت ( به آلمانی: Jenseits des Lustprinzips ) ( به انگلیسی: Beyond the Pleasure Principle ) رساله ای از زیگموند فروید است که در سال ۱۹۲۰ به چاپ رسید. این رساله نقطه عطف بزرگی در صورت بندی نظریه رانه اوست که فروید پیش از آن صیانت نفس را در رفتار انسان به رانه های شهوت و هدایت لیبیدو که توسط اصل لذت کنترل می شوند، نسبت داده بود. با تجدید نظر در این موضوع به عنوان غیرقطعی، فروید فراتر از اصل لذت نظریه پردازی کرد و به تازگی رانه های مرگ[ ۱] ( یا تاناتوس، انسان انگاری یونانی مرگ ) که به تمایل به نابودی و اضمحلال اشاره دارند را در نظر گرفت که اغلب توسط رفتارهایی مانند پرخاشگری، اجبار تکرار و رفتار خودآسیب رسان بیان می شوند. [ ۲]