فراز بردن

لغت نامه دهخدا

فرازبردن. [ ف َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) نزدیک بردن. پیش بردن :
به شیر آنکسی را که بودی نیاز
بدان خواسته دست بردی فراز.

فردوسی.

به ساغر لب خویش بردم فراز
مرا هر لبی گشت چون شکّری.

منوچهری.

رجوع به فراز شود.

( مصدر ) نزدیک بردن پیش بردن .

(فَ . بُ دَ ) (مص م . ) نزدیک بردن ، پیش بردن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید