فراخ زیست

لغت نامه دهخدا

فراخ زیست. [ ف َ ] ( ص مرکب ) آن که در نعمت و راحت بود: رجل راخ ؛ مرد فراخ زیست. ( منتهی الارب ).

( صفت ) آنکه در نعمت و راحت باشد .

( ~ . ) (ص مر. ) آن که در نعمت و راحتی زندگی کند.

ویژگی آن که در نعمت و راحتی زندگی می کند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید