فراخ درم

لغت نامه دهخدا

فراخ درم. [ ف َ دِ رَ ] ( ص مرکب ) پولدار. مرفه. ثروتمند :
تنگدستان ز من فراخ درم
بیوگان سیر و بیوه زادان هم.

نظامی.

( صفت ) پر پول ثروتمند پولدار .

پول دار، ثروتمند.

فراخ درم ؛ دارای درم کافی و بسیار. مرفه و آسوده خاطر :
تنگدستان ز من فراخ درم
بیوگان سیر و بیوه زادان هم.
نظامی.