فراثه

لغت نامه دهخدا

( فراثة ) فراثة. [ ف ُ ث َ ]( ع اِ ) آنچه در جگر و شکنبه باشد. ( منتهی الارب ). آنچه از سرگین در شکنبه مانده باشد. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس