فدع
لغت نامه دهخدا
فدع. [ ف َ دَ ] ( ع اِمص ) کجی خردگاه دست و پای ، چندانکه کف دست و پا چپ رویه برگردد. || کجی است در بندها، گویی از جای خود زائل شده ، و آن اکثر در ارساغ ستور خلقی باشد. || خمیدگی میان کف پا. کجی استخوان ساق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || کژی مابین ران و سم ستور. || برآمدگی پیشگاه سپل شتر. || ( مص ) خمیده و مرتفع گردیدن پیش و پس کف پا. || رفتار بر پشت پا. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید