فدریکو فلینی ( ایتالیایی: Federico Fellini؛ زاده ۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ – درگذشته ۳۱ اکتبر ۱۹۹۳ ) فیلم نامه نویس و کارگردان فیلم ایتالیایی بود. [ ۱] وی یکی از نامداران سینمای ایتالیا است که برای شیوهٔ ویژه اش در آمیزش انگاره های رویاگون و فراهنگام بارز شده است. بهترین اثر وی، جاده نام دارد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
فدریکو فلینی در سال ۱۹۲۰ در خانواده ای متوسط در ریمینی زاده شد. پدرش، اوربانو فلینی، فروشندهٔ دوره گرد و کلی فروش بود و مادرش، آیدا باربیانی، زنی خانواده دوست و خانه دار بود. [ ۷] فدریکو از هنگام کودکی شیفتهٔ بازیگرانی بود که در نمایش بازی ها vaudeville و سیرک ها هنرنمایی می کردند. در آینده، یادهای این خاطرات بر فیلم هایش تأثیر بسیار گذاشت. همچنین آموزش او در دبستان دینی کاتولیک از دیگر عوامل مؤثر بر او بود که به فیلم هایش هوایی خرده گیر از کلیسا و با این همه احساسی سرشار از معنویت می بخشید.
دربارهٔ ریمینی فلینی نوشته: «ریمینی آب و هوای عجیبی دارد؛ باد و بوران و مه و باران های ناگهانی از ویژگی های آب و هوای آنجاست. مردمش خرافاتی و متعصب هستند. با آداب و رسومی عجیب و تشریفات و سنن مذهبی باشکوه که فراوان در آنجا اجرا می شود. علاوه بر این ها، شهر دارای حالتی بسیار اسرارآمیز است. همه جای شهر علایم تاریخ بیزانتن به چشم می خورد و آن سوی آب ها، سواحل ابری، دریای مرموز و خانه های سنگی واقع شده است و آن ها که بیوگرافی فلینی را می نویسند، جوان کنجکاو جستجوگری را به ما می شناسانند که در امتداد ساحل قدم می زند، در میخانه ها شراب می نوشد و ساعت ها در ایستگاه راه آهن مسافران را به نظاره می نشیند. گاهی برای مجلات کاریکاتور می کشد. زمانی دلقک سیرک می شود و هر از گاه داستان های بی شرمانه را در مجلات به چاپ می رساند. »[ ۸]
وی پس از زمانی کوتاه که به گزارشگری تبه کاری های شهر می پرداخت، در ششم فوریه ۱۹۳۸، نخستین کاریکاتور خویش را در روزنامهٔ دومینیکا دل کوریه به چاپ رساند. در همان سال از زادگاهش به سوی فلورانس و رم رهسپار می شود.
همکاری او با سینما، با نوشتن طنزهایی برای هنرپیشه ای به نام آلدو فابریزی آغاز شد. در ۱۹۴۳ با جولیتا ماسینا ازدواج کرد. جولیتا در چندین فیلم او بازی کرد و فلینی او را والاترین الهام دهنده هنری خویش نامیده است. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففدریکو فلینی در سال ۱۹۲۰ در خانواده ای متوسط در ریمینی زاده شد. پدرش، اوربانو فلینی، فروشندهٔ دوره گرد و کلی فروش بود و مادرش، آیدا باربیانی، زنی خانواده دوست و خانه دار بود. [ ۷] فدریکو از هنگام کودکی شیفتهٔ بازیگرانی بود که در نمایش بازی ها vaudeville و سیرک ها هنرنمایی می کردند. در آینده، یادهای این خاطرات بر فیلم هایش تأثیر بسیار گذاشت. همچنین آموزش او در دبستان دینی کاتولیک از دیگر عوامل مؤثر بر او بود که به فیلم هایش هوایی خرده گیر از کلیسا و با این همه احساسی سرشار از معنویت می بخشید.
دربارهٔ ریمینی فلینی نوشته: «ریمینی آب و هوای عجیبی دارد؛ باد و بوران و مه و باران های ناگهانی از ویژگی های آب و هوای آنجاست. مردمش خرافاتی و متعصب هستند. با آداب و رسومی عجیب و تشریفات و سنن مذهبی باشکوه که فراوان در آنجا اجرا می شود. علاوه بر این ها، شهر دارای حالتی بسیار اسرارآمیز است. همه جای شهر علایم تاریخ بیزانتن به چشم می خورد و آن سوی آب ها، سواحل ابری، دریای مرموز و خانه های سنگی واقع شده است و آن ها که بیوگرافی فلینی را می نویسند، جوان کنجکاو جستجوگری را به ما می شناسانند که در امتداد ساحل قدم می زند، در میخانه ها شراب می نوشد و ساعت ها در ایستگاه راه آهن مسافران را به نظاره می نشیند. گاهی برای مجلات کاریکاتور می کشد. زمانی دلقک سیرک می شود و هر از گاه داستان های بی شرمانه را در مجلات به چاپ می رساند. »[ ۸]
وی پس از زمانی کوتاه که به گزارشگری تبه کاری های شهر می پرداخت، در ششم فوریه ۱۹۳۸، نخستین کاریکاتور خویش را در روزنامهٔ دومینیکا دل کوریه به چاپ رساند. در همان سال از زادگاهش به سوی فلورانس و رم رهسپار می شود.
همکاری او با سینما، با نوشتن طنزهایی برای هنرپیشه ای به نام آلدو فابریزی آغاز شد. در ۱۹۴۳ با جولیتا ماسینا ازدواج کرد. جولیتا در چندین فیلم او بازی کرد و فلینی او را والاترین الهام دهنده هنری خویش نامیده است. [ ۹]
wiki: فدریکو فلینی