فدایی ارمنی ( به ارمنی Fidayi , Ֆիդայի ) ، گاهی واحد نامنظم ارمنی یا شبه نظامی ارمنی هم می نامند. فدائیان ارمنی از افراد غیرنظامی بودند که به طور داوطلبانه خانواده خود را ترک کرده و یک واحد دفاعی یا گروه های نظامی را تشکیل می دادند. [ ۳]
تشکیلات نظامی فدائیان ارمنی در سال ۱۸۸۰م شکل گرفت، ولی شکل منظم و سازمان یافته نداشت. اولین برخورد نظامی فدراسیون انقلابی ارمنی مربوط می شود به گروه سرکیس گوگونیان و مبارزات آن ها که در ارمنستان غربی به وقوع پیوست.
تسلیحات نظامی فدراسیون انقلابی ارمنی به طور عمده از طریق ارمنی های ثروتمند روسیه خریداری می شد در اختیار حزب قرار می گرفت. بر این اساس، حزب در کنار فعالیت های سیاسی خود، فعالیت های نظامی را نیز سازمان بخشید. همزمان با اعزام نیروهایی برای تبلیغات سیاسی به نواحی مختلف افرادی نیز به منظور پایه ریزی امکانات نظامی به نواحی حساس و مورد توجه از دیدگاه فدراسیون انقلابی ارمنی فرستاده شدند. یکی از نواحی ایران بود که عاملی برای تحت فشار قرار دادن عثمانی به حساب می آمد. اولین کارخانه اسلحه سازی و انبار تسلیحات حزب در ایران در دو ناحیه سلماس و تبریز قرار گرفت.
رهبری این تشکیلات برای مدت زمانی طولانی در دست یکی از افراد حزب به نام «گالوست آلویان» که اهل ایروان بود قرار داشت. عده ای از اعضای حزب که زمانی در ارمنستان روسیه و در ارتش روسیه خدمت می کردند وظیفه آموزش نظامی افراد را برعهده داشتند.
رزمندگان داشناکسوتیون، فدایی خوانده می شوند و لباس های نظامی مخصوص به خود داشتند. تأمین آن ها با اعضایی از حزب بود که مشاغل آزاد داشتند. هر گروه فدایی را یک رهبر نظامی اداره می کرد که فرماندهی گروه را بر عهده داشت. از سویی حزب این فدائیان دلیرانی محسوب می شدند که حاضرند جان خود را در راه آرمان های وطنشان از دست دهند. [ ۴]
هراند پاسدرماجیان در کتاب «تاریخ ارمنستان» می نویسد:
«در قبال کشتارهایی که در ارمنستان غربی صورت می گرفت ملت ارمنی دریافته بود که عدم مقاومت در برابر ستم و تعدی، نوعی تشویق به تعدی است، این بود که فکر یک مقاومت مسلحانه به طرزی اجتناب ناپذیر زمینه پیدا کرده بود. در مناطق مختلف ارمنستان عثمانی مردانی که به کوهستانها پناه برده بودند، در آنجا به صورت دسته هایی مجتمع می شدند و جنگ پارتیزانی راه می انداختند. ( فدایی ) ارمنی تبدیل به نوعی مبارز افسانه ای شد و شجاعت و ازجان گذشتگی آنان تا به امروز در ذهن و انگار ملت ارمنی باقی مانده. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتشکیلات نظامی فدائیان ارمنی در سال ۱۸۸۰م شکل گرفت، ولی شکل منظم و سازمان یافته نداشت. اولین برخورد نظامی فدراسیون انقلابی ارمنی مربوط می شود به گروه سرکیس گوگونیان و مبارزات آن ها که در ارمنستان غربی به وقوع پیوست.
تسلیحات نظامی فدراسیون انقلابی ارمنی به طور عمده از طریق ارمنی های ثروتمند روسیه خریداری می شد در اختیار حزب قرار می گرفت. بر این اساس، حزب در کنار فعالیت های سیاسی خود، فعالیت های نظامی را نیز سازمان بخشید. همزمان با اعزام نیروهایی برای تبلیغات سیاسی به نواحی مختلف افرادی نیز به منظور پایه ریزی امکانات نظامی به نواحی حساس و مورد توجه از دیدگاه فدراسیون انقلابی ارمنی فرستاده شدند. یکی از نواحی ایران بود که عاملی برای تحت فشار قرار دادن عثمانی به حساب می آمد. اولین کارخانه اسلحه سازی و انبار تسلیحات حزب در ایران در دو ناحیه سلماس و تبریز قرار گرفت.
رهبری این تشکیلات برای مدت زمانی طولانی در دست یکی از افراد حزب به نام «گالوست آلویان» که اهل ایروان بود قرار داشت. عده ای از اعضای حزب که زمانی در ارمنستان روسیه و در ارتش روسیه خدمت می کردند وظیفه آموزش نظامی افراد را برعهده داشتند.
رزمندگان داشناکسوتیون، فدایی خوانده می شوند و لباس های نظامی مخصوص به خود داشتند. تأمین آن ها با اعضایی از حزب بود که مشاغل آزاد داشتند. هر گروه فدایی را یک رهبر نظامی اداره می کرد که فرماندهی گروه را بر عهده داشت. از سویی حزب این فدائیان دلیرانی محسوب می شدند که حاضرند جان خود را در راه آرمان های وطنشان از دست دهند. [ ۴]
هراند پاسدرماجیان در کتاب «تاریخ ارمنستان» می نویسد:
«در قبال کشتارهایی که در ارمنستان غربی صورت می گرفت ملت ارمنی دریافته بود که عدم مقاومت در برابر ستم و تعدی، نوعی تشویق به تعدی است، این بود که فکر یک مقاومت مسلحانه به طرزی اجتناب ناپذیر زمینه پیدا کرده بود. در مناطق مختلف ارمنستان عثمانی مردانی که به کوهستانها پناه برده بودند، در آنجا به صورت دسته هایی مجتمع می شدند و جنگ پارتیزانی راه می انداختند. ( فدایی ) ارمنی تبدیل به نوعی مبارز افسانه ای شد و شجاعت و ازجان گذشتگی آنان تا به امروز در ذهن و انگار ملت ارمنی باقی مانده. »
wiki: فدایی ارمنی