فدان
لغت نامه دهخدا
فدان. [ ف َدْ دا] ( اِخ ) قریه ای از اعمال حران در الجزیره که گویند زادگاه ابراهیم خلیل بوده است. ( از معجم البلدان ).
فدان. [ ف ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان ایراندگان بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 72 هزارگزی جنوب خاش و 28 هزارگزی خاور شوسه خاش به ایرانشهر. ناحیه ای است کوهستانی گرمسیر و دارای 150 تن سکنه است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصولاتش غلات ، خرما و برنج است. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید