سیده مریم فخر اعظم تقوی شیرازی ( ۲۹ شهریور ۱۳۰۴ – ۱۶ تیر ۱۳۹۱ ) معروف به فخری گلستان، سفالگر، مترجم و فعال حقوق کودکان ایرانی بود.
سیده فخری گلستان، فرزند محمد حسن ( وثوق ) و فاطمه ( زینت الشریعه ) حائری طباطبایی، در سال ۱۳۰۴ متولد شد و در ۱۷ سالگی با پسرعموی خود، ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز معروف ایرانی، ازدواج کرد. وی را جزو نخستین کسانی می دانند که در تهران، اقدام هایی را در جهت سر و سامان دادن به وضعیت کودکان خیابانی انجام داد. او تا سال ها مدیر پرورشگاهی بود که به تربیت فرزندان معتادان می پرداخت. او در سال های پایانیِ زندگی سفالگری می کرد و چند نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار کرده بود. او همچنین از سوی دوسالانه سفالگری مورد تقدیر گرفته است. «فیل»، نوشته اس‍لاوم‍ی‍ر م‍روژک، نویسنده لهستانی، و «ک‍س‍ی م‍را نمی ش‍ن‍اس‍د؛ ص‍دای کودکان زاغ‍ه ن‍ش‍ی‍ن ام‍ری‍ک‍ا» از ترجمه های فخری گلستان است. او مادر کاوه گلستان، عکاس و مستندساز بود که در عراق کشته شد. وی از سال ها قبل تا هنگام مرگ، جدا از ابراهیم گلستان زندگی می کرد، او در روز ۱۶ تیر ۱۳۹۱ در تهران در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
لیلی گلستان مدیر گالری گلستان به خبرگزاری ایسنا گفته است که مادرش بعد از انقلاب از سن ۵۰ سالگی به سفالگری پرداخت و آثارش را چند بار به نمایش گذاشت. لیلی گلستان کهولت سن و ضربه مرگ کاوه را علت درگذشت مادرش ذکر کرده است. «ایشان بیماری خاصی نداشت، اما از مرگ پسرش، کاوه گلستان، ضربه بزرگی خورد که فکر می کنم علاوه بر کهولت سن، تحمل داغ فرزند یکی از اصلی ترین دلایل مرگ ایشان بود. »
لیلی گلستان گفته است که به درخواست مادرش، مراسم تدفین او در جمعی کوچک و خانوادگی برگزار گردید.
مادر فخری گلستان، فاطمه ( زینت الشریعه ) حائری طباطبایی، با نام فاطمه تقوی شیرازی در گورستان ظهیرالدوله، کنار مدفن فروغ فرخزاد به خاک سپرده شده است.
فخری گلستان در گفتگویی با روزنامه سرمایه گفته بود:
"آدم ها نمی میرند، عدم حضور جسمانی مرگ نمی آورد، نگاه حقیقت طلب این آدم هاست که نگهشان می دارد، برای همین است که من هرگز برای دیدن کاوه بر سر مزار نمی روم. کاوه رفتنی نیست، چشمانش را همیشه زنده، وام داده به تصاویری که دنیا را تکان داده است. "
سیده فخری گلستان، فرزند محمد حسن ( وثوق ) و فاطمه ( زینت الشریعه ) حائری طباطبایی، در سال ۱۳۰۴ متولد شد و در ۱۷ سالگی با پسرعموی خود، ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز معروف ایرانی، ازدواج کرد. وی را جزو نخستین کسانی می دانند که در تهران، اقدام هایی را در جهت سر و سامان دادن به وضعیت کودکان خیابانی انجام داد. او تا سال ها مدیر پرورشگاهی بود که به تربیت فرزندان معتادان می پرداخت. او در سال های پایانیِ زندگی سفالگری می کرد و چند نمایشگاه انفرادی از آثارش برگزار کرده بود. او همچنین از سوی دوسالانه سفالگری مورد تقدیر گرفته است. «فیل»، نوشته اس‍لاوم‍ی‍ر م‍روژک، نویسنده لهستانی، و «ک‍س‍ی م‍را نمی ش‍ن‍اس‍د؛ ص‍دای کودکان زاغ‍ه ن‍ش‍ی‍ن ام‍ری‍ک‍ا» از ترجمه های فخری گلستان است. او مادر کاوه گلستان، عکاس و مستندساز بود که در عراق کشته شد. وی از سال ها قبل تا هنگام مرگ، جدا از ابراهیم گلستان زندگی می کرد، او در روز ۱۶ تیر ۱۳۹۱ در تهران در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
لیلی گلستان مدیر گالری گلستان به خبرگزاری ایسنا گفته است که مادرش بعد از انقلاب از سن ۵۰ سالگی به سفالگری پرداخت و آثارش را چند بار به نمایش گذاشت. لیلی گلستان کهولت سن و ضربه مرگ کاوه را علت درگذشت مادرش ذکر کرده است. «ایشان بیماری خاصی نداشت، اما از مرگ پسرش، کاوه گلستان، ضربه بزرگی خورد که فکر می کنم علاوه بر کهولت سن، تحمل داغ فرزند یکی از اصلی ترین دلایل مرگ ایشان بود. »
لیلی گلستان گفته است که به درخواست مادرش، مراسم تدفین او در جمعی کوچک و خانوادگی برگزار گردید.
مادر فخری گلستان، فاطمه ( زینت الشریعه ) حائری طباطبایی، با نام فاطمه تقوی شیرازی در گورستان ظهیرالدوله، کنار مدفن فروغ فرخزاد به خاک سپرده شده است.
فخری گلستان در گفتگویی با روزنامه سرمایه گفته بود:
"آدم ها نمی میرند، عدم حضور جسمانی مرگ نمی آورد، نگاه حقیقت طلب این آدم هاست که نگهشان می دارد، برای همین است که من هرگز برای دیدن کاوه بر سر مزار نمی روم. کاوه رفتنی نیست، چشمانش را همیشه زنده، وام داده به تصاویری که دنیا را تکان داده است. "
