فخرالدین کرت

فخرالدّین کَرْت ( ـ۷۰۶ق)
(یا: ملک فخرالدین) سومین پادشاه آل کرت. فخرالدین فرزند ارشد ملک رکن الدین کَرت بود که مدت هفت سال ، از ۶۸۶ تا ۶۹۳ق، در زندان پدر به سر برد، اما به وساطت امیرنوروز مغولی از زندان آزاد شد و غازان خان مغول در ۶۹۵ق ، برای پایان دادن به آشوب های هرات، او را به فرمانروایی آن شهر گماشت. او در ۶۹۸ق، به دلیل امتناع از خراج ، با مغولان جنگید که شکست خورد و بالاخره با پرداخت مبلغی گزاف به اولجایتو، توانست به هرات بازگردد. یک بار دیگر نیز با حاضرنشدن در مراسم جلوس اولجایتو به ایلخانی در ۷۰۳ق، باعث لشکرکشی مغولان به هرات شد که این بار تا زمان مرگش در محاصرۀ مغولان بود. فخرالدین با حمایت از طایفۀ راهزن نکودریان ، اوضاع خراسان را آشفته کرد. او همچنین امیرنوروز را که به او پناهنده شده بود، به قتل رساند. ملک فخرالدین ، قریحۀ شاعری داشت . ربیعی پوشنگی (پوشنجی ) تاریخ آل کرت را در کتابی به نام کرتنامه به نام وی منظوم کرد.