فخرالدین حوایجی

فخرالدّین حَوایجی (قرن ۷ق)
(یا: فَخْرُالدّین ابوبکر بن ابی نَصْر حوایجی) وزیر اتابک ابوبکر بن سعد. چون پدرش در کودکی حوایج (مواد مصرفی آشپزخانه ) آشپزخانه اتابکی را تأمین می کرد، «حوایجی » نسبت گرفت . چون اتابک در فخرالدین نشانه هایی از شهامت دید او را در شمار خادمان خود درآورد. پس از چندی، فخرالدین خزانه دار دربار شد و با توجه به هوش و ذکاوت خویش توانست به مقام وزارت نیز برسد. درپی حوادثی که به دنبال درگذشت اتابک ابوبکر بن سعد رخ داد (۶۵۹ق)، فخرالدین دچار تیره روزی شد. وی که به اختیار خود به خدمت ترکان خاتون ، همسر اتابک ابوبکر، شتافته بود و خود را بنده و نعمت پروردۀ آنان می دانست ، چون دیگر سودمند به حال ایشان نبود، پنهانی به قتل رسید. او شخصی دانا و دانش دوست بود و موقوفات بسیار در فارس از خود برجای نهاد. سعدی در مقدمۀ گلستان پس از ستایش ابوبکر و فرزندش سعد وی را نیز ستوده و غیر از آن چند قصیدۀ طولانی در رثای او سروده است .