فحیل

لغت نامه دهخدا

فحیل. [ ف َ ] ( ع ص ) مرد نیک دانا و نجیب. || مرد سخت گشنی کننده. ( منتهی الارب ). ذوالفحولة.( اقرب الموارد ). || فحل فحیل ؛ گشن نجیب بااصل و نیکو در گشنی. || کبش فحیل ؛ تکه شبیه شتر نر در گشنی ، نجابت و زیرکی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس