فحیح

لغت نامه دهخدا

فحیح. [ ف َ ] ( ع اِ ) آواز مار که از دهانش برآید. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ( مص ) بانگ کردن مار. ( تاج المصادر بیهقی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس