فحال

لغت نامه دهخدا

فحال. [ ف ِ ] ( ع اِ ) ج ِ فحل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

فحال. [ ف ُح ْ حا ] ( ع اِ ) خرمابن نر. ج ، فحاحیل ، فحل ، فحول. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): فحال النخل ؛ خرمابنان بی بر، یعنی نر. ( یادداشت بخط مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

بپرس