فتین. [ ف َ ] ( ع اِ ) زمین سوزان سنگلاخ که گویی سنگش در حال سوختن است. ج ، فُتْن. ( اقرب الموارد ). زمین سنگلاخ سوخته و زمین سنگناک سیاه. ( منتهی الارب ).فتین. [ ف َ ] ( اِخ ) وادیی است که در شعر مذکور است. ( معجم البلدان ).
