فتوخ

لغت نامه دهخدا

فتوخ. [ ف ُ ] ( ع اِ ) ج ِ فتخة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به فتخة شود. || بندهای پنجه شیر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس