فُتوحی مَروزی، اَثیرُالدین ( ـ پس از ۵۶۰ق)
شاعر ایرانی. با سلطان سنجر سلجوقی هم روزگار بود و با ادیب صابر دوستی داشت. گویند قصیده ای که در هجو بلخ سرود و به انوری نسبت داد، مایۀ آزار انوری از جانب مردم بلخ شد. در غزل سرایی استاد بود.
شاعر ایرانی. با سلطان سنجر سلجوقی هم روزگار بود و با ادیب صابر دوستی داشت. گویند قصیده ای که در هجو بلخ سرود و به انوری نسبت داد، مایۀ آزار انوری از جانب مردم بلخ شد. در غزل سرایی استاد بود.