فتنه نشان. [ ف ِن َ / ن ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه باعث خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد. آنکه فتنه را فرونشاند : خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق فتنه آتش کش است و آتش فتنه نشان.فرخی.شاد باش ای مطاع فتنه نشان ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان.ابوالفرج رونی.«فتنه » بنشست و برگشاد زبان گفت ، ای شهریار فتنه نشان.نظامی.رجوع به فتنه شود.