فتنهٔ دوم دوره نابسامانی عمومی سیاسی و نظامی و جنگ داخلی در جامعه اسلامی در اوایل خلافت اموی بود که پس از مرگ معاویه، نخستین خلیفه اموی در سال ۶۸۰ تا حدود دوازده سال ادامه یافت. این جنگ شامل سرکوب دو چالش برای امویان بود، اولی توسط حسین بن علی و همچنین حامیان او از جمله سلیمان بن صرد خزاعی و مختار ثقفی که برای انتقام او در عراق گرد هم آمدند و دومی توسط عبدالله بن زبیر.
... [مشاهده متن کامل]
معاویه در نیمه رجب سال ۶۰ هجری قمری مرد و پسرش یزید را به جانشینی برگزید. حسین بن علی از همان نخست بیعت وی را نپذیرفت. یزید نامه ای به حاکم ولید بن عتبه بن ابی سفیان حاکم مدینه نوشت و به او دستور داد که از حسین بن علی، عبدالله پسر عمر و عبدالله پسر زبیر برای یزید بیعت بگیرد و اگر حاضر به بیعت نشدند آن ها را بکشد. حاکم مدینه در اجرای فرمان سستی کرد و یزید عمرو پسر سعد پسر عاص را به جایش گماشت. حسین بن علی و عبدالله بن زبیر که حاضر به بیعت با یزید نبود با خانواده خود شب بیست و هشت رجب از مدینه به مکه رفتند.
نبرد کربلا نبردی بود که در دهم محرم ۶۱ هجری قمری ( ۲۰ مهر ۵۹ خورشیدی برابر ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی ) اتفاق افتاد. روز نبرد به عاشورا نیز معروف است. این نبرد میان سپاه کم تعداد حسین بن علی ( نوه دختری پیامبر اسلام ) و سپاه اعزامی از سوی یزید بن معاویه ( دومین پادشاه دودمان اموی ) در نزدیکی محلی به نام کربلا ( در عراق کنونی ) درگرفت. دلیل یزید بن معاویه برای جنگ، بیعت نکردن حسین بن علی با او بود. حسین بن علی ( امام سوم شیعیان ) نیز حکومت و زمامداری یزید بن معاویه را غیرشرعی و غیرقانونی می دانست که برخلاف پیمان صلح حسن بن علی و معاویه پسر ابوسفیان به شکلی موروثی به یزید اول رسیده بود.
حسین بن علی روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴۰۰۰ نفر در کربلا اردو زد. در روز هفتم محرم آب را بر حسین بن علی و همراهانش بستند و در نهم محرم، شمر با ۴۰۰۰ نفر و نامه ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بن علی بجنگند و او را بکشد و اگر این کار از دست او برنمی آید، فرماندهی را به شمر واگذارد.
روز دهم محرم سپاهیان حسین بن علی و عمر سعد در مقابل هم قرار گرفتند. به روایت ابومخنف تعداد سپاه حسین ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده و به روایت محمد باقر چهل و پنج سوار و صد نفر پیاده بود. در مقابل او سپاه عمر بن سعد با حدود ۳۰۰۰۰ نفر قرار داشت. جنگ آغاز شد و حسین و یارانش کشته شدند. پس از جان باختن حسین، سپاه عمر بن سعد سر ۷۲ تن از لشکریان حسین به علاوه سر علی اصغر فرزند ۶ ماهه او را جدا کرده و بر بالای نیزه ها گذاشتند و بر اجساد کشته شدگان اسب تاختند.
... [مشاهده متن کامل]
معاویه در نیمه رجب سال ۶۰ هجری قمری مرد و پسرش یزید را به جانشینی برگزید. حسین بن علی از همان نخست بیعت وی را نپذیرفت. یزید نامه ای به حاکم ولید بن عتبه بن ابی سفیان حاکم مدینه نوشت و به او دستور داد که از حسین بن علی، عبدالله پسر عمر و عبدالله پسر زبیر برای یزید بیعت بگیرد و اگر حاضر به بیعت نشدند آن ها را بکشد. حاکم مدینه در اجرای فرمان سستی کرد و یزید عمرو پسر سعد پسر عاص را به جایش گماشت. حسین بن علی و عبدالله بن زبیر که حاضر به بیعت با یزید نبود با خانواده خود شب بیست و هشت رجب از مدینه به مکه رفتند.
نبرد کربلا نبردی بود که در دهم محرم ۶۱ هجری قمری ( ۲۰ مهر ۵۹ خورشیدی برابر ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی ) اتفاق افتاد. روز نبرد به عاشورا نیز معروف است. این نبرد میان سپاه کم تعداد حسین بن علی ( نوه دختری پیامبر اسلام ) و سپاه اعزامی از سوی یزید بن معاویه ( دومین پادشاه دودمان اموی ) در نزدیکی محلی به نام کربلا ( در عراق کنونی ) درگرفت. دلیل یزید بن معاویه برای جنگ، بیعت نکردن حسین بن علی با او بود. حسین بن علی ( امام سوم شیعیان ) نیز حکومت و زمامداری یزید بن معاویه را غیرشرعی و غیرقانونی می دانست که برخلاف پیمان صلح حسن بن علی و معاویه پسر ابوسفیان به شکلی موروثی به یزید اول رسیده بود.
حسین بن علی روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴۰۰۰ نفر در کربلا اردو زد. در روز هفتم محرم آب را بر حسین بن علی و همراهانش بستند و در نهم محرم، شمر با ۴۰۰۰ نفر و نامه ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بن علی بجنگند و او را بکشد و اگر این کار از دست او برنمی آید، فرماندهی را به شمر واگذارد.
روز دهم محرم سپاهیان حسین بن علی و عمر سعد در مقابل هم قرار گرفتند. به روایت ابومخنف تعداد سپاه حسین ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده و به روایت محمد باقر چهل و پنج سوار و صد نفر پیاده بود. در مقابل او سپاه عمر بن سعد با حدود ۳۰۰۰۰ نفر قرار داشت. جنگ آغاز شد و حسین و یارانش کشته شدند. پس از جان باختن حسین، سپاه عمر بن سعد سر ۷۲ تن از لشکریان حسین به علاوه سر علی اصغر فرزند ۶ ماهه او را جدا کرده و بر بالای نیزه ها گذاشتند و بر اجساد کشته شدگان اسب تاختند.
