فتنه جو ی

لغت نامه دهخدا

فتنه جوی. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) فتنه جو :
ای فلک زود گرد، وای بر آن
کو به تو فتنه جوی مفتون شد.
ناصرخسرو.
رجوع به فتنه جو شود.

فرهنگ فارسی

( فتنه جو ی ) ( صفت ) ۱ - آنکه در پی ایجاد آشوب باشد فتنه انگیز ۲ - سپاهی جنگجو .

پیشنهاد کاربران

فتانه/فتان
فتنه جوی : ستیزه گر .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص 437 ) .

بپرس