فتنه انگیز

/fetne~angiz/

مترادف فتنه انگیز: آشوبگر، مغرض، مفتن، مفسده جو، مفسد، دلربا، شوخ، فتان

برابر پارسی: آشوبگر، شورشگر

معنی انگلیسی:
incendiary, inflammatory, mischief, mischief-maker, mischief-making, seditionist, seditious, troublemaker, wicked

لغت نامه دهخدا

فتنه انگیز. [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ] ( نف مرکب ) آنکه فتنه انگیزد. آنکه خلاف در میان دیگران اندازد. آشوبگر :
مگو کز راه من چون فتنه برخیز
چو برخیزم تو باشی فتنه انگیز.
نظامی.
دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنه انگیز. ( گلستان ).
عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود.
حافظ.
فتنه جو. فتنه خیز. رجوع به فتنه شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه در میان مردم اختلاف اندازد آشوبگر .

فرهنگ عمید

۱. آن که فتنه و آشوب برپا می کند.
۲. [مجاز] زیبا و دل فریب.

جدول کلمات

۱. آن که فتنه و آشوب برپا می کند. ۲. [مجاز] زیبا و دل فریب.

مترادف ها

seditious (صفت)
فتنه جو، فتنه انگیز

mutinous (صفت)
یاغی، فتنه انگیز

فارسی به عربی

تحریضی , حافز

پیشنهاد کاربران

بپرس