فتنه افکندن. [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) آشوب برپا کردن و خلاف انگیختن در چیزی یا میان کسان : گفت اینک اندر آن کارم شهاکافکنم در دین عیسی فتنه ها.مولوی.در میانْشان فتنه و شور افکنم کاهنان خیره شوند اندر فنم.مولوی.رجوع به فتنه شود.
دامن زدن آتش فتنه ؛ غلیظ کردن شر و فتنه. ( لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ) . آتش فتنه دامن زدن. تیز کردن و برافروختن آن.+ عکس و لینک