فتنه افکندن

لغت نامه دهخدا

فتنه افکندن. [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) آشوب برپا کردن و خلاف انگیختن در چیزی یا میان کسان :
گفت اینک اندر آن کارم شها
کافکنم در دین عیسی فتنه ها.
مولوی.
در میانْشان فتنه و شور افکنم
کاهنان خیره شوند اندر فنم.
مولوی.
رجوع به فتنه شود.

فرهنگ فارسی

بر پا کردن آشوب خلاف انگیختن .

پیشنهاد کاربران

دامن زدن آتش فتنه ؛ غلیظ کردن شر و فتنه. ( لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ) . آتش فتنه دامن زدن. تیز کردن و برافروختن آن.

بپرس