( فتخة ) فتخة. [ ف َ خ َ / ف َ ت َ خ َ ] ( ع اِ ) انگشتری کلان که در دست و پا کنند. ( منتهی الارب ). حد فاصل انگشتان سبابه و ابهام انگشتری نقره بی نگین است ، و اگر در آن نگین باشد خاتم است. ج ، فَتَخ ، فُتوخ ، فَتَخات. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
