فتح مغرب و اندلس

[ویکی فقه] فتح مغرب ادامه پیش روی مسلمانان در قاره آفریقا و فتح اندلس دروازه ورود آن ها به خاک اروپا بود. از آن جا که دو منطقه مغرب و اندلس مناسبات و ارتباطات مستحکم و قوی داشتند، حوادث آن دو به هم مربوط بوده و معمولاً در تاریخ با هم بررسی می شوند.
جبهه شمال آفریقا یکی از توجهات اصلی خلفای اموی در فتوحات اسلامی بوده است؛ زیرا از یک طرف این مناطق تحت نفوذ حکومت روم بود و رومیان تهدیدی جدی برای حکومت اسلامی محسوب می شدند و از طرف دیگر از این مناطق غنایم سرشاری نصیب مسلمانان می شد.فتح مغرب ادامه پیش روی مسلمانان در قاره آفریقا و فتح اندلس دروازه ورود آن ها به خاک اروپا بود.فتح مغرب زمینه نشر هرچه بیش تر اسلام را فراهم نمود و نیز زمینه ساز فتح اندلس گردید.از آن جا که دو منطقه مغرب و اندلس مناسبات و ارتباطات مستحکم و قوی داشتند، حوادث آن دو به هم مربوط بوده و معمولاً در تاریخ با هم بررسی می شوند.
مغرب اسلامی
مغرب نام سرزمینی در شمال آفریقا در امتداد سواحل دریای مدیترانه غرب مصر بین طرابلس و سواحل اقیانوس اطلس است.
مناطق جغرافیایی مغرب
مناطق جغرافیایی این منطقه به سه بخش تقسیم می شود که عبارت است از:۱. مغرب ادنی که مسلمانان از ابتدای فتوحات خود، آن را ولایت آفریقیه نامیدند؛۲. مغرب اوسط؛۳. مغرب اقصی که شامل کشور مغرب (مراکش) امروزی است.
نژاد
...

[ویکی اهل البیت] جبهه شمال افریقا یکی از توجهات اصلی خلفای اموی در فتوحات اسلامی بوده است، زیرا از یک طرف این مناطق تحت نفوذ حکومت روم بود و رومیان تهدیدی جدی برای حکومت اسلامی محسوب می­شدند و از طرف دیگر از این مناطق غنایم سرشاری نصیب مسلمانان می­شد.
فتح مغرب ادامه پیشروی مسلمانان در قاره افریقا و فتح اندلس دروازه ورود آنها به خاک اروپا بود. فتح مغرب زمینه نشر هر چه بیشتر اسلام را فراهم نمود و نیز زمینه­ساز فتح اندلس گردید. از آنجا که دو منطقه مغرب و اندلس مناسبات و ارتباطات مستحکم و قوی داشتند، حوادث آن دو به هم مربوط بوده و معمولاً در تاریخ با هم بررسی می گردد.
مغرب نام سرزمینی در شمال افریقا در امتداد سواحل دریای مدیترانه غرب مصر بین طرابلس و سواحل اقیانوس اطلس است. مناطق جغرافیایی این منطقه به سه بخش تقسیم می­شود که عبارت است از:
مردم مغرب از نژاد بربرها بودند که آنها را به دو گروه اصلی بربرهای برانس و بُتر تقسیم می­کنند. دین اکثر بومیان مغرب بت­پرستی بود.
عمروعاص پس از فتح مصر در سال 21 عازم فتح بُرقه شد و پس از فتح آنجا نامه­ای به خلیفه دوم نوشت و از او برای ادامه فتوحات در سرزمین افریقیه اجازه خواست. اما عمر به این کار راضی نشد و در پاسخ نوشت: «بین من و خود آب را فاصله قرار مده و در جایی فرود آیید که هرگاه خواستم بتوانم مرکبم را سوار شوم و به سوی شما آیم».
در سال 27 یا 28 یا 29 خلیفه سوم، عثمان به عبدالله بن سعد بن ابی­سرح نامه نوشت و او را مأمور فتح افریقیه کرد؛ ولی جز منطقه محدودی که سبیطه نام داشت فتوحات دیگری صورت نگرفت که تاریخ نگاران معتقدند: توقف فتوحات به خاطر آشوب­های داخلی زمان عثمان بود.
با روی کار آمدن دولت امویان بار دیگر مغرب مورد توجه قرار گرفت و معاویه بن ابی­سفیان، در سال 50 عقبه بن نافع را پرچمدار فتوحات در شمال افریقا کرد. او با بررسی اوضاع چون ادامه فتوحات را در این مناطق سخت می­دید، شهر قیروان را بنا نهاد تا پایگاهی برای مسلمانان باشد.