فتبارک الله احسن الخالقین

برکت به معنی خیر زیاد نامحسوس است. و خیر به اصطلاح فلسفی مساوق با وجود است ، بر این اساس ، هر امر وجودی به اندازه وجود خود خیر است. و خدا که وجود محض است خیر محض است ؛ لذا خدا منبع هر خیری است ، پس �فتبارک الله احسن الخالقین� یعنی خدا مصدر و منبع هر برکت و خیری بوده و بالاتر از هر خالق و منبع برکتی است. انسان نیز یکی از مصادیق برکت و خیر اوست که دارای صفت خالقیّت و آفرینندگی است. اگر این انسان به اوج کمال خود بار یابد ، اشرف مخلوقات و برترین خلق کنندگان در بین مخلوقات خواهد بود ؛ آنچنان که با دم او خاک و چوب خشک جان می گیرند و مردگان پوسیده زنده می شوند. لذا انسان در اوج مرتبه خود منبع تمام برکتها شده و بر تمام موجودات عالم حکمرانی می کند. امّا باز خدا بالاتر از او بوده و خود او خیر و برکت از خدا می گیرد ؛ لذا او نه منبع خیر و برکت که واسطه خیر و برکت است ؛ و خداست که بالذّات منبع خیر و برکت است.
خداوند متعال آدمی را آفرید و او را مظهر همه اسماء خود قرار داده خلیفه خود نامید و تمام ملائک را در مقابل کمال او به سجده واداشت ، امّا با خلق این مخلوق جامع و خدا نما ، خدا از اریکه خدایی خود پایین نیامد لذا فرمود:� فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ � تا بفهماند که همچنان اوست که منبع خیر و برکت بوده و خالق بالذّات است. و انسان به مقصد رسیده با تمام عظمتی که دارد باز عبد او مخلوق است