فتاده

/fetAde/

لغت نامه دهخدا

فتاده. [ ف ُ / ف ِ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) افتاده :
یا به یاد این فتاده خاک بیز
چونکه خوردی جرعه ای بر خاک ریز.
مولوی.
مردی نبود فتاده را پای زدن.
پوریای ولی.
رجوع به افتادن و فتادن شود.

فرهنگ فارسی

افتاده

فرهنگ معین

(فُ یا فِ دِ ) (ص . ) نک افتاده .

پیشنهاد کاربران

بپرس