خداوندا چو آید پای بر سنگ
فتد کشتی در آن گردابه تنگ.
نظامی.
گر نه ز صبح آینه بیرون فتادنور تو بر خاک زمین چون فتاد؟
نظامی.
رباخواری از نردبانی فتادشنیدم که هم درنفس جان بداد.
سعدی.
رجوع به افتادن شود.فتادن
لغت نامه دهخدا
خداوندا چو آید پای بر سنگ
فتد کشتی در آن گردابه تنگ.
نور تو بر خاک زمین چون فتاد؟
شنیدم که هم درنفس جان بداد.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهاد واژه :
در واژه یِ پارسیِ " اُفتادن" ، " اُ " پیشوند است. این واژه در زبانِ پارسیِ میانه " اوفتادن " بوده است که در آن " او:ō " پیشوند بوده است؛ ما این پیشوند را در زبانِ پارسی میانه در واژگانی همچون " اوباردن، اوبَستَن و . . . " نیز داریم. اکنون با جداسازیِ این پیشوند، واژه یِ " فتادن" را داریم که از " فت" به همراه نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادن" ساخته شده است. پس داریم:
... [مشاهده متن کامل]
1 - فت ( از ریشه یِ اوستاییِ " پَت/پَد" )
( " پَت/پَد" ریشه واژگانی همچون " پَدیدن، پدیدار، پدیده " و تکواژِ " بات" در " باتلاق=باتلاخ =بات. لاخ" نیز می باشد. )
2 - نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادَن"
( بمانند " نِهادن، ایستادن و. . . " )
. . . . . . . . . . .
نکته : بُن کنونیِ واژه یِ " فتادن" ، " فت" می باشد، چنانکه بُن کنونیِ واژگانِ " نهادن، ایستادن" بسامان " نِه، ایست" می باشد.
اکنون می توان " فتادَن" با بُن کنونی " فت" را به روشنی در زبانِ پارسی بکار بست:
1 - واژگانی همچون " فته، فتِش، فتادگی، فتایی، فتا ( ک ) ، فتومند ( ی ) و. . . " ؛
2 - با پیشوند بمانندِ " بَرفتادن و. . . " ؛
همچنین می توان آن را به شیوه یِ " فتیدن ( ناگذرا ) ، فتاندن ( گذرا ) " نیز بکار برد تا کاربردپذیریِ واژه افزونتر شود.
. . . . . . . . . . .
برپایه ی آنچه در بالا گفته شد، من در آینده نشان خواهم داد که به چه زیبایی واژگانِ " پدیدن، پدیدار، پدیده" از ریشه اوستایی " پت/پد" هستند.
در واژه یِ پارسیِ " اُفتادن" ، " اُ " پیشوند است. این واژه در زبانِ پارسیِ میانه " اوفتادن " بوده است که در آن " او:ō " پیشوند بوده است؛ ما این پیشوند را در زبانِ پارسی میانه در واژگانی همچون " اوباردن، اوبَستَن و . . . " نیز داریم. اکنون با جداسازیِ این پیشوند، واژه یِ " فتادن" را داریم که از " فت" به همراه نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادن" ساخته شده است. پس داریم:
... [مشاهده متن کامل]
1 - فت ( از ریشه یِ اوستاییِ " پَت/پَد" )
( " پَت/پَد" ریشه واژگانی همچون " پَدیدن، پدیدار، پدیده " و تکواژِ " بات" در " باتلاق=باتلاخ =بات. لاخ" نیز می باشد. )
2 - نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادَن"
( بمانند " نِهادن، ایستادن و. . . " )
. . . . . . . . . . .
نکته : بُن کنونیِ واژه یِ " فتادن" ، " فت" می باشد، چنانکه بُن کنونیِ واژگانِ " نهادن، ایستادن" بسامان " نِه، ایست" می باشد.
اکنون می توان " فتادَن" با بُن کنونی " فت" را به روشنی در زبانِ پارسی بکار بست:
1 - واژگانی همچون " فته، فتِش، فتادگی، فتایی، فتا ( ک ) ، فتومند ( ی ) و. . . " ؛
2 - با پیشوند بمانندِ " بَرفتادن و. . . " ؛
همچنین می توان آن را به شیوه یِ " فتیدن ( ناگذرا ) ، فتاندن ( گذرا ) " نیز بکار برد تا کاربردپذیریِ واژه افزونتر شود.
. . . . . . . . . . .
برپایه ی آنچه در بالا گفته شد، من در آینده نشان خواهم داد که به چه زیبایی واژگانِ " پدیدن، پدیدار، پدیده" از ریشه اوستایی " پت/پد" هستند.