فتادن

لغت نامه دهخدا

فتادن. [ ف ُ / ف ِ دَ ] ( مص ) افتادن :
خداوندا چو آید پای بر سنگ
فتد کشتی در آن گردابه تنگ.
نظامی.
گر نه ز صبح آینه بیرون فتاد
نور تو بر خاک زمین چون فتاد؟
نظامی.
رباخواری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم درنفس جان بداد.
سعدی.
رجوع به افتادن شود.

فرهنگ فارسی

افتادن

فرهنگ معین

(فُ یا فِ دَ ) (مص ل . ) نک افتادن .

فرهنگ عمید

= افتادن

پیشنهاد کاربران

بپرس