فتاحه
لغت نامه دهخدا
فتاحة. [ ف ِ / ف ُ ح َ ] ( ع اِمص ) حکم میان دو خصم. ( منتهی الارب ): فلان ولی الفتاحة. ( اقرب الموارد ).
فتاحة. [ ف ُ ح َ ] ( ع اِ ) مرغکی است که بر آن خطهای سرخ بود. ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
مشکل گشا مهربان دانا اسم خدایی