فاکتور رشد فیبروبلاست

فاکتور رشد فیبروبلاست ( انگلیسی: Fibroblast growth factor ) گروهی از فاکتورهای رشد هستند که در رگ زایی، بهبود زخم ها و تکامل جنینی دخیل هستند.
فاکتورهای رشد مولکول هایی طبیعی با ساختار پروتئینی یا استروئیدی هستند. این فاکتورها در رشد و تمایز سلولهای زیادی دخیل هستند و نوعی سیتوکین هستند.
فاکتور رشد فیبروبلاست در عصاره هیپوفیز توسط آراملین در سال ۱۹۷۳ و پس از آن نیز در عصاره مغز گاو پیدا شد. در سال ۱۹۷۴ در تست بیوپسی نشان داده شد که FGFs سبب تکثیر فیبروبلاست ها می شود.
دانشمندان تاکنون در انسان، 23 عضو از خانواده FGF شناسایی کرده اند که در رشد و تمایز سلول های زیادی دخیل هستند. ابتدا با تجزیه بیشتر عصاره هیپوفیز با استفاده از محلول های اسیدی و pH پایه، موفق به جداسازی دو نوع گوناگون شدند که «به نام «فاکتور اسیدی رشد فیبروبلاست» ( FGF - 1 ) و «فاکتور رشد فیبروبلاست پایه» ( FGF - 2 ) معروفند. این پروتئین با درجه بالایی از هویت اسید آمینه اما با mitogens مجزا شناسایی شده است. FGF - 2 انسانی در وزن مولکولی پایین ( LMW ) و سایر ایزوفرم ها در وزن مولکولی بالا HMW ) ) بدست می آید. LMW FGF - 2 در کل عملکردی سیتوپلاسمی با خصوصیات اتوکرین دارد، در حالی که FGF - 2s HMW فعالیت هسته ای دارند و اعمال را از طریق مکانیسم اینتراکرین کنترل می کنند.
فاکتورهای رشد فیبروبلاست ۱ تا ۱۰، همه به گیرنده عامل رشد فیبروبلاست ( FGFRs ) متصل می شوند.