فاولِر، ویلیام (۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)(Fowler, William)
فاولِر، ویلیام
اخترفیزیک دان امریکایی. در ۱۹۸۳، با اختر فیزیک دان هندی تبار امریکایی، سوبراهمانیان چاندرا شیکهر، به سبب تحقیق مشترکشان در زمینۀ چرخۀ عمر ستارگان و واکنش های هسته ای مرتبط با ساخت عناصر شیمیایی عالم به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت.هسته سازی در ستاره ها (هسته سازی در ستاره ها). موضوع اصلی پژوهش فاولر فراوانی هلیوم در عالم بود. فراوانی هلیوم نخستین بار به منزلۀ پیامد نظریۀ مِهبانگ داغ تعریف شد. این نظریه را در ۱۹۴۸ فیزیک دان امریکایی، رالف آلفر، فیزیک دان آلمانی تبار امریکایی، هانس بِتِه، و کیهان شناس روس تبار امریکایی، جورج گاموف، مطرح کرده بودند. در شکل ابتدایی نظریۀ مهبانگ، فقط به تولید سبک ترین عناصر، هیدروژن و هلیوم، توجه شده بود. در ۱۹۵۷، فاولر و سه اخترشناس انگلیسی، فرد هویل، مارگارت و جفری بربیج، در مقالۀ معروفشان B۲FHZ، چگونگی ترکیب دو هستۀ هیدروژن با دو پروتون برای تشکیل عنصر سنگین تر بعدی، یعنی هلیوم، و تولید انرژی حاصل از این واکنش را در ستاره هایی مثل خورشید توصیف کردند. در طی زمان، عناصر بیشتر و سنگین تری ساخته می شوند. این گونه ستاره ها، اگر جرم کافی داشته باشند، پس از میلیون ها سال سرانجام به صورت اَبَرنواختر منفجر می شوند و موادشان در عالم پراکنده می شود. فاولر در پیتسبورگ، واقع در پنسیلوانیا، زاده شد و در کولامبس، دانشگاه ایالتی اوهایو، فیزیک خواند. در ۱۹۳۳، دانشنامۀ کارشناسی گرفت. سپس، به انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کلتک) در پاسادنا رفت و در آن جا دانشنامۀ دکتری گرفت. بقیۀ دورۀ کاری اش را نیز در آن جا گذراند.
محاسبۀ فراوانی هلیوم (محاسبۀ فراوانی هلیوم).در ۱۹۶۵، فاولر و هویل شرح مفصل تری از هسته سازی در ستاره ها را منتشر و دو سال بعد، تحقیقشان را با همکاری رابرت واگونر تکمیل کردند. آنان با درنظرگرفتن همۀ واکنش های ممکن بین عناصر سبک، و با توجه به ساخت و انباشت عناصر سنگین تر، توانستند فراوانی هلیوم موجود در عالم را با دقت یک درصد به دست آورند.
فاولِر، ویلیام
اخترفیزیک دان امریکایی. در ۱۹۸۳، با اختر فیزیک دان هندی تبار امریکایی، سوبراهمانیان چاندرا شیکهر، به سبب تحقیق مشترکشان در زمینۀ چرخۀ عمر ستارگان و واکنش های هسته ای مرتبط با ساخت عناصر شیمیایی عالم به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت.هسته سازی در ستاره ها (هسته سازی در ستاره ها). موضوع اصلی پژوهش فاولر فراوانی هلیوم در عالم بود. فراوانی هلیوم نخستین بار به منزلۀ پیامد نظریۀ مِهبانگ داغ تعریف شد. این نظریه را در ۱۹۴۸ فیزیک دان امریکایی، رالف آلفر، فیزیک دان آلمانی تبار امریکایی، هانس بِتِه، و کیهان شناس روس تبار امریکایی، جورج گاموف، مطرح کرده بودند. در شکل ابتدایی نظریۀ مهبانگ، فقط به تولید سبک ترین عناصر، هیدروژن و هلیوم، توجه شده بود. در ۱۹۵۷، فاولر و سه اخترشناس انگلیسی، فرد هویل، مارگارت و جفری بربیج، در مقالۀ معروفشان B۲FHZ، چگونگی ترکیب دو هستۀ هیدروژن با دو پروتون برای تشکیل عنصر سنگین تر بعدی، یعنی هلیوم، و تولید انرژی حاصل از این واکنش را در ستاره هایی مثل خورشید توصیف کردند. در طی زمان، عناصر بیشتر و سنگین تری ساخته می شوند. این گونه ستاره ها، اگر جرم کافی داشته باشند، پس از میلیون ها سال سرانجام به صورت اَبَرنواختر منفجر می شوند و موادشان در عالم پراکنده می شود. فاولر در پیتسبورگ، واقع در پنسیلوانیا، زاده شد و در کولامبس، دانشگاه ایالتی اوهایو، فیزیک خواند. در ۱۹۳۳، دانشنامۀ کارشناسی گرفت. سپس، به انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کلتک) در پاسادنا رفت و در آن جا دانشنامۀ دکتری گرفت. بقیۀ دورۀ کاری اش را نیز در آن جا گذراند.
محاسبۀ فراوانی هلیوم (محاسبۀ فراوانی هلیوم).در ۱۹۶۵، فاولر و هویل شرح مفصل تری از هسته سازی در ستاره ها را منتشر و دو سال بعد، تحقیقشان را با همکاری رابرت واگونر تکمیل کردند. آنان با درنظرگرفتن همۀ واکنش های ممکن بین عناصر سبک، و با توجه به ساخت و انباشت عناصر سنگین تر، توانستند فراوانی هلیوم موجود در عالم را با دقت یک درصد به دست آورند.
wikijoo: فاولر،_ویلیام_(۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)