فانی کشمیری، محمدمحسن (۱۰۲۴ـ کشمیر ۱۰۸۱ق)
دولتمرد، ادیب و شاعر شبه قاره. پس از آن که تحصیلاتش را به پایان برد، به هند و بلخ رفت و از ملازمان شاهزاده داراشکوه شد. چندی به فرمان شاه جهان گورکانی منصب صدارت الله آباد داشت، اما پس از فتح بلخ به دست مرادبخش در ۱۰۵۶ق، به سبب سرودن شعری برای یکی از دشمنان شاه جهان، از چشم شاه افتاد و از صدارت برکنار شد. او پس از آن به شاه جهان آباد و سپس کشمیر رفت و تا پایان زندگی اش به تدریس و تألیف سرگرم بود. فانی در بیشتر علوم آن روزگار دست داشت. از آثارش: دیوان اشعار در حدود ۶۰هزار بیت (تهران، ۱۳۴۲ش)؛ مصدر الآثار در برابر مخزن الاسرار نظامی که آن را در ۱۰۶۷ق به نام شاه جهان سروده است؛ مثنوی های راز و نیاز، ماه و مهر، هفت اختر و میخانه؛ نجات المؤمنین به نثر؛ شرح عین العلم به نثر.
دولتمرد، ادیب و شاعر شبه قاره. پس از آن که تحصیلاتش را به پایان برد، به هند و بلخ رفت و از ملازمان شاهزاده داراشکوه شد. چندی به فرمان شاه جهان گورکانی منصب صدارت الله آباد داشت، اما پس از فتح بلخ به دست مرادبخش در ۱۰۵۶ق، به سبب سرودن شعری برای یکی از دشمنان شاه جهان، از چشم شاه افتاد و از صدارت برکنار شد. او پس از آن به شاه جهان آباد و سپس کشمیر رفت و تا پایان زندگی اش به تدریس و تألیف سرگرم بود. فانی در بیشتر علوم آن روزگار دست داشت. از آثارش: دیوان اشعار در حدود ۶۰هزار بیت (تهران، ۱۳۴۲ش)؛ مصدر الآثار در برابر مخزن الاسرار نظامی که آن را در ۱۰۶۷ق به نام شاه جهان سروده است؛ مثنوی های راز و نیاز، ماه و مهر، هفت اختر و میخانه؛ نجات المؤمنین به نثر؛ شرح عین العلم به نثر.