فالیِر، مارینو (۱۲۷۴ـ۱۳۵۵م)(Falier, Marino)
فالیِر، مارینو
اشراف زادۀ ونیزی. پس از سال ها خدمت در مقام سفیر و فرماندۀ نیروی دریایی، در ۱۳۵۴م به سِمَت «دوجه» (فرمانروای ونیز) برگزیده شد. به مخالفت با اعیان هم طبقۀ خود برخاست و برای براندازی اولیگارشی به توطئه چینی پرداخت. به توطئۀ فالیر پی بردند و او را اعدام کردند. داستان زندگی او الهام بخش لرد بایرون در سرودن شعر «مارینو فالیرو» (۱۸۲۱) بوده است.
فالیِر، مارینو
اشراف زادۀ ونیزی. پس از سال ها خدمت در مقام سفیر و فرماندۀ نیروی دریایی، در ۱۳۵۴م به سِمَت «دوجه» (فرمانروای ونیز) برگزیده شد. به مخالفت با اعیان هم طبقۀ خود برخاست و برای براندازی اولیگارشی به توطئه چینی پرداخت. به توطئۀ فالیر پی بردند و او را اعدام کردند. داستان زندگی او الهام بخش لرد بایرون در سرودن شعر «مارینو فالیرو» (۱۸۲۱) بوده است.
wikijoo: فالیر،_مارینو_(۱۲۷۴ـ۱۳۵۵م)