فالوده
/fAlude/
برابر پارسی: پالوده
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: پالوده) نوعی دسر سرد ایرانی، فراهم آمده از رشتۀ نشاسته ای و مایۀ یخ بستۀ آب و شکر، و بسته به سلیقۀ هرکس، گلاب یا عرق نسترن یا آب لیموی تازه و شربت آلبالو. مایه و رشتۀ فالوده را جداجدا در دستگاه بستنی زنی (←بستنی) می گردانند تا یخ ببندد. رشتۀ فالوده را در آب می جوشانند تا نرم شود و آن را پس از خنک شدن به مایه می افزایند و سرانجام بدان برای می خوش و خوش عطرکردن، اندکی گلاب یا آب لیمو می افزایند. فالودۀ به دست آمده را فالودۀ شیرازی می نامند. نوعِ دیگری از فالوده، فالودۀ یزدی، چنین تهیّه می شود که گرد نشاسته را در آب سرد حل کرده از صافی می گذرانند و بر آتش ملایم می گردانند تا صاف و بلوری شود. محلول به دست آمده را بر آب کشی که زیر آن ظرف بزرگی از آب یخ نهاده اند، می ریزند. نشاستۀ بسته شده بر آب یخ را جدا می کنند و به قطره های در پیاله ریخته شکر، گلاب یا عرقیات گیاهی، مانند بیدمشک یا نسترن، و یخ خردکرده می افزایند.
wikijoo: فالوده
پیشنهاد کاربران
فالوده یا پالوده از خوردنی های سنتی و سرد ایرانی و از گونه دسر است
که دارای رشته های نازک به اندازه ورمیشل است که از نشاسته در یک شربت نیمه یخ بسته زده دارای شکر و گلاب ساخته شده است. فالوده بیشتر همراه با آب لیمو و گاه پسته آسیاب شده پذیرایی یا آماده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در ایران، فالوده در بستنی فروشی ها و کافی شاپ ها با مزه هایی مانند پسته، زعفران، گلاب و عسل فروخته می شود و می توان آن را در کنار بستنی سنتی ایرانی رو کرد. شناخته شده ترین گونه فالوده ازآن به شهر شیراز است که با نام فالوده شیرازی شناخته می شود. فالوده شیرازی از محبوب ترین دسرهای ایرانی می باشد که در سراسر دنیا نیز این فالوده را به این نام می شناسند.
واژه فارسی پالوده از فعل پالودن به معنای پالایش است. فالوده عربی شده از پالوده است که از برای نبود آوای / p / در عربی استاندارد پس از حمله اعراب به ایران، نمایان شد. در منابع قرون وسطایی عرب برای نمونه در المقام و المعتاد العام، آن را ( عربی: فَالُوذَج، آوانگاری: Fālūḏaǧ ) ( رومانیزه شده: Fālūḏaǧ ) می دانند.
در سده های ۱۶ تا ۱۸، پادشاهان گورکانی هند و ایرانی که بر جنوب آسیا فرمانروایی می کردند یک نوشیدنی دسر سرد به نام فالوها پدید آورند که برگرفته از فالوده است.
در فرهنگ معین آورده شده که در گذشته فالوده به خوراکی گفته می شد که از پختن پودر بادام و شکر به دست می آمده است و این زمینه سرگذشت از آن دارد که فالوده در زمان هایی از تاریخ با روش و موادی سراسر دگرگون تهیه می شده است. ولی فالوده به سبک کنونی پیشینه ای به اندازه یک سده دارد.
خمیر نشاسته نازک پخته شده، سپس از راه الک فشرده می شود و رشته های نازکی مانند رشته های ورمیشل می سازد، سپس در آب یخ سرد می شوند. پس از آن، آن ها با آمیختهٔ شربت، ترکیب شده و به تندی خنک می شوند تا شربت نیمه یخ بسته شود.
پالودهٔ شیرازی در ایران و دیگر کشورها بیشتر از گونه های دیگر مصرف دارد و در بسیاری از بستنی فروشی های سنتی به فروش می رسد و عبارت از رشته های نشاسته ای یخ زده و مخلفات که پیش ترها به شیوهٔ سنتی ساخته می شد، ولی امروز با دستگاه های ویژه و ماشین هایی با تندی بسیار گسترده تر و آسان تر تهیه می شود. پالودهٔ یزد و کرمان نیز از هواداران ویژهٔ خود برخوردار است. پالودهٔ شیرازی را بیشتر با یک گونه چاشنی مانند آب لیمو، عرقیاتی چون نسترن یا شربت آلبالو و پالودهٔ یزدی و کرمانی را با گلاب و نعناع یا شربتی بنام شیره ( آب و شکر تغلیظ شده ) درآمیخته و مصرف می کنند.
که دارای رشته های نازک به اندازه ورمیشل است که از نشاسته در یک شربت نیمه یخ بسته زده دارای شکر و گلاب ساخته شده است. فالوده بیشتر همراه با آب لیمو و گاه پسته آسیاب شده پذیرایی یا آماده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در ایران، فالوده در بستنی فروشی ها و کافی شاپ ها با مزه هایی مانند پسته، زعفران، گلاب و عسل فروخته می شود و می توان آن را در کنار بستنی سنتی ایرانی رو کرد. شناخته شده ترین گونه فالوده ازآن به شهر شیراز است که با نام فالوده شیرازی شناخته می شود. فالوده شیرازی از محبوب ترین دسرهای ایرانی می باشد که در سراسر دنیا نیز این فالوده را به این نام می شناسند.
واژه فارسی پالوده از فعل پالودن به معنای پالایش است. فالوده عربی شده از پالوده است که از برای نبود آوای / p / در عربی استاندارد پس از حمله اعراب به ایران، نمایان شد. در منابع قرون وسطایی عرب برای نمونه در المقام و المعتاد العام، آن را ( عربی: فَالُوذَج، آوانگاری: Fālūḏaǧ ) ( رومانیزه شده: Fālūḏaǧ ) می دانند.
در سده های ۱۶ تا ۱۸، پادشاهان گورکانی هند و ایرانی که بر جنوب آسیا فرمانروایی می کردند یک نوشیدنی دسر سرد به نام فالوها پدید آورند که برگرفته از فالوده است.
در فرهنگ معین آورده شده که در گذشته فالوده به خوراکی گفته می شد که از پختن پودر بادام و شکر به دست می آمده است و این زمینه سرگذشت از آن دارد که فالوده در زمان هایی از تاریخ با روش و موادی سراسر دگرگون تهیه می شده است. ولی فالوده به سبک کنونی پیشینه ای به اندازه یک سده دارد.
خمیر نشاسته نازک پخته شده، سپس از راه الک فشرده می شود و رشته های نازکی مانند رشته های ورمیشل می سازد، سپس در آب یخ سرد می شوند. پس از آن، آن ها با آمیختهٔ شربت، ترکیب شده و به تندی خنک می شوند تا شربت نیمه یخ بسته شود.
پالودهٔ شیرازی در ایران و دیگر کشورها بیشتر از گونه های دیگر مصرف دارد و در بسیاری از بستنی فروشی های سنتی به فروش می رسد و عبارت از رشته های نشاسته ای یخ زده و مخلفات که پیش ترها به شیوهٔ سنتی ساخته می شد، ولی امروز با دستگاه های ویژه و ماشین هایی با تندی بسیار گسترده تر و آسان تر تهیه می شود. پالودهٔ یزد و کرمان نیز از هواداران ویژهٔ خود برخوردار است. پالودهٔ شیرازی را بیشتر با یک گونه چاشنی مانند آب لیمو، عرقیاتی چون نسترن یا شربت آلبالو و پالودهٔ یزدی و کرمانی را با گلاب و نعناع یا شربتی بنام شیره ( آب و شکر تغلیظ شده ) درآمیخته و مصرف می کنند.
چون اسم خاص هست بهتراست بنام faloodehدر دیکشنری های انگلیسی و google translate ثبت شود . مثلا سی وسه پل که حتی به انگلیسی نباید گفت thirty three bridges. در ایران بجای پل خواجو معمولا به اسم سی وسه پل اکتفا میشود. و در دیکشنریها بهتر است cio ce pil ثبت شود.