فافاء

لغت نامه دهخدا

فأفاء. [ ف َءْ ف َءْ ] ( ع ص ) سخن فاناک گوینده و اِکثارکننده فا را. ( منتهی الارب ). مطرزی گوید: فأفاء کسی است که جزبه کوشش ، توانایی بر بیرون آوردن کلمه از زبان خود ندارد و در آغاز به حرفی شبیه به فا ابتدا کند سپس بسختی حروف کلمه را بدرست ادا کند. ( اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فأفاء. به دارنده لکنت در حرف فا، فأفاء می گویند.
فأفاء بر کسی اطلاق می گردد که نمی تواند «فا» را تلفظ کند و هنگام تلفظ آن را به حرفی دیگر تبدیل می کند و نیز کسی که هنگام تلفظ حرف «فا» زبانش می گیرد و آن را با تکرار تلفظ می نماید. از آن به مناسبت در باب صلات و دیات سخن گفته اند.

[ویکی فقه] به دارنده لکنت در حرف فا، فأفاء می گویند.
فأفاء بر کسی اطلاق می گردد که نمی تواند «فا» را تلفظ کند و هنگام تلفظ آن را به حرفی دیگر تبدیل می کند و نیز کسی که هنگام تلفظ حرف «فا» زبانش می گیرد و آن را با تکرار تلفظ می نماید. از آن به مناسبت در باب صلات و دیات سخن گفته اند.
← در صلات
۱. ↑ لسان العرب، ج۱، ص۱۱۹، واژه «فأفأ».
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۵، ص۶۴۰.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس