فاعل بالطبع

[ویکی فقه] یکی از اقسام علت فاعلی، فاعل بالطبع یا فاعل طبیعی است. اقسام فاعل و نام هر یک دایر مدار وجودیا عدم وجود علم و نحوه علم فاعل به فعل و سازگاری یا ناسازگاری فعل با طبع فاعل است. فاعل بالطبع را از آن جهت فاعل بالطبع گفته اند که اولا فعل ملائم با طبع اوست و ثانیا فاعل علم به فعل خویش ندارد.
فلاسفه قدیم به دلیل آن که برای هر پدیده مادی طبیعت خاصی قایل بودند که این طبیعت اقتضای خاصی دارد. چیزهایی که عنصر خاکی در آن غلبه دارد، در هر کجا که قرار بگیرد، به سمت پایین حرکت خواهد کرد، آتش رو به بالا دارد و همین طور هریک از عناصر دیگر طبع خاصی دارند. همه این موارد را فعل طبیعی و فاعل آنرا فاعل بالطبع می نامیدند.فیلسوفان از این نیز پای فراتر نهادند و تمام کارهای نفس انسانی را در مرتبه قوای طبیعی از روی طبع دانستند، انسانی که غذایی را جذب بدنش می کند، آنرا هضم می نماید، مقدار مورد نیاز بدن را نگه می دارد تا جایگزین از دست رفته ها شود و مقداری را زائد تشخیص داده و دفع می کند، همه اینها کارهای طبیعی به شمار می آیند. ممکن است گفته شود انسان به این کارها علم دارد؛ چرا میان این گونه افعال و افعال منسوب به سنگ و سبزه تفاوت قائل نمی شوند؟ فلاسفه در پاسخ گفته اند درست است که انسان علم به این کارها دارد، ولی مراد از علم در فاعل علمی، علمی است که در انجام فعل مدخلیتی داشته باشد، در حالی که علم انسان در کارهای طبیعی مدخلیتی در انجام آنها ندارد. نفس کشیدن انسان با حرکت سنگ به سمت سراشیبی تفاوتی ندارد.
مصادر مقاله
۱. صدر المتألهین شیرازی؛ الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه, مکتبه الرشد ؛ بیروت ؛ ط ۵ ، ۱۴۱۹، ج۲، ص۲۲۰.۲. سبزواری، ملاهادی؛ شرح المنظومه، تصحیح علامه حسن حسن زاده آملی،قم، نشر ناب، ۱۳۸۰، چ چهارم، ج۲، ص۴۰۶-۴۰۷.۳. طباطبایی، سید محمد حسین؛ نهایه الحکمه، قم، دفتر نشر اسلامی، وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. ص۱۷۲.۴. مصباح یزدی، محمد تقی؛ آموزش فلسفه، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، چ۸، ۱۳۷۷.ج۲، ص۹۱.
منبع
مهدی افضلی،سایت پژوهه،تاریخ بازیابی، ۱۳۹۵/۱۰/۳۰
...