فاعتلوه

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
عتل (۲ بار)
ف (۲۹۹۹ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

«اعْتِلُوه» از ماده «عَتل» (به وزن قتل)، به معنای گرفتن و کشیدن و پرتاب کردن است; کاری که مأموران با مجرمان سرکشی که در برابر هیچ قانونی سر تسلیم فرود نمی آورند، انجام می دهند.
کشیدن با قهر. . بگیرید او را و بکشیدش به وسط آتش. راغب گوید: عتل گرفتن از هر طرف شی‏ء و کشیدن به قهر است در اقرب آمده: «عَتَلَهُ عَتْلاً: اَخَذَ بِمَجامِعِهِ وِ جَرَّهُ عنیفاً وَ جَذَبَهُ» ولی باید آن در آیه فقط به معنی کشیدن باشد که «خُذُوه» از قید اخذ بی‏نیاز می‏کند. این آیه قریب المضمون است با آیه . که دّع به معنی دفع و انداختن به عنف است. *. عتلّ به ضم عین و تاء و تشدید لام به معنی بد رفتار و خشن است در مجمع فرموده: آن به معنی بدخلق و خشن و اصل آن به معنی دفع است. در نهایه گفته «الشدید الجافی والفّظ الغلیظ» جوهری گفته: «العتّل: الغلیظ الجافی» بدخلقی با معنای اصلی که کشیدن و دفع است می‏سازد که بدخلق شخص را با زبان بد از خود می‏راند بعضی‏ها مثل راغب آنرا اکول منوع گفته‏اند ولی ظاهراً آن با آیه مناسب نیست چنان که ملاحظه آیات قبل روشن می‏کند. معنی آیه چنین است: با همه آنها بدرفتار و شریر است «زنیم» چنانکه در «زنم» گفته‏ایم ظاهراً به معنی شریر و لئیم است. عتله عمود آهنینی که با آن دیوارها را می‏کوبند و به قولی آهن بزرگی که سنگ و درخت را با آن می‏کنند (نهایه).