فاضل گَرّوسی، محمد (گروس ۱۱۹۸ـ تهران ۱۲۵۳ق)
(یا: راوی بایندری) تذکره نویس و شاعر ایرانی. از مردم طایفۀ بایندر در گروس بود. در ۱۲۱۴ق برای تحصیل به مازندران و پس از آن به تهران رفت و به دستگاه فتحعلی خان صبا پیوست. چون چندی حافظ و ناقل قصاید و مدایح فتحعلی خان نزد فتحعلی شاه قاجار بود، تخلص راوی را برگزید. در ۱۲۳۴ق، به فرمان شاه تذکرۀ انجمن خاقان را نوشت. در ۱۲۳۵ق، به منصب چاوش باشیگری رسید و تا مرگ فتحعلی شاه این سمت را داشت، اما در سلطنت محمد شاه قاجار از کارهای درباری کناره گرفت. فاضل در نظم و نثر دست داشت، اشعارش اندک و نثرش بهتر از شعرش بود.
(یا: راوی بایندری) تذکره نویس و شاعر ایرانی. از مردم طایفۀ بایندر در گروس بود. در ۱۲۱۴ق برای تحصیل به مازندران و پس از آن به تهران رفت و به دستگاه فتحعلی خان صبا پیوست. چون چندی حافظ و ناقل قصاید و مدایح فتحعلی خان نزد فتحعلی شاه قاجار بود، تخلص راوی را برگزید. در ۱۲۳۴ق، به فرمان شاه تذکرۀ انجمن خاقان را نوشت. در ۱۲۳۵ق، به منصب چاوش باشیگری رسید و تا مرگ فتحعلی شاه این سمت را داشت، اما در سلطنت محمد شاه قاجار از کارهای درباری کناره گرفت. فاضل در نظم و نثر دست داشت، اشعارش اندک و نثرش بهتر از شعرش بود.