فاضل مقداد مقداد بن عبدالله

[ویکی نور] جمال الدین مقداد بن عبداللّه السّیوری الحلّی معروف به فاضل مقداد، دانشمندی محقق، پژوهشگری ژرف اندیش، صاحب نظری توانا در دانش های کلام، فقه، اصول، معانی بیان، قرآن، حدیث و منطق و دارای تألیفات ارزشمندی است که نزد دانشمندان شیعه و سنّی شهرتی فراوان دارد.با این همه از شرح حال وی به ویژه از دوران کودکی، کیفیت تحصیل، ویژگی های اخلاقی و خدمات فرهنگی و اجتماعی و نیز تعداد استادان و شاگردان وی مطالب زیادی در دست نیست.
فاضل مقداد یا فاضل سیوری از فقیهان بزرگ قرن نهم هجری است.جدّ مادری فاضل مقداد، رکن الدین محمد فرزند علی استرآبادی جرجانی، مترجم «فصول نصیریه» خواجه نصیر از فارسی به عربی است.خاندان مقداد از دانشمندان عرب نجف اشرف هستند که نسب آنها به قبیلۀ بنی أسد معروف می رسد.
از بنی اسد که شیعه بودند، دانشمندان، ادیبان و امیران فراوانی برخاسته اند.
فاضل مقداد تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی را در شهرهای حلّه و بغداد به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل به شهر مقدس نجف رفت و تحصیلات عالی فقه و اصول و کلام را در آن حوزه دنبال نمود.فاضل مقداد با کوشش فراوان در راه تحقیق و پژوهش و طی مراحل اعلای دانش و فضل، جامع علوم عقلی و نقلی شد و به درجۀ عالی اجتهاد رسید و متصدی مقام مرجعیت تقلید شد.
در کتابهای معتبر علم تراجم،غیر از شهید اول(محمد بن جمال الدین مکّی)شیخ و استادی برای فاضل ذکر نکرده اند.بعضی از شرح حال نویسان از علاّمه حلّی، سید ضیاءالدین عبداللّه الاعرجی و سید عمیدالدین به عنوان استادان فاضل مقداد نام برده اند.
جمال الدین احمد فرزند محمد فرزند محفد حلّی، حسن بن راشد حلّی، سیف الدین شغرابی،ظهیرالدین بن حسام، شیخ قاسم الدین، علی تولینی نحاریری عاملی، عبداللّه بن مقداد (فرزند فاضل مقداد) و غیره.