شیخ محمد بن فضلعلی بن عبدالرحمان بن فضلعلی مشهور به فاضل شربیانی از مراجع امامیه بود که مرجعیت را پس از میرزای شیرازی بر عهده داشت. پسوند شربیانی وی را به یک شهر کوچک از توابع شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی به نام شربیان می رساند که هم اکنون شهر را به نام وی گذاشته اند که در محل ورودی شهر مجسمه ای از وی نصب کرده اند
... [مشاهده متن کامل]
فاضل شربیانی در صبحگاه روز جمعه ۱۸ رمضان ۱۲۴۸ ( و همچنین گفته شده است در سال ۱۲۴۸ یا ۱۲۴۵ ه. ق ) در شربیان از توابع شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی متولد شد.
فاضل شربیانی پس از رشد و تربیت در کنار پدر، به سال ۱۲۶۵ قمری در ۲۰ سالگی رهسپار حوزه علمیه تبریز گردید و در مدرسه خواجه علی اصغر سکنا گزید. مقدمات علوم ادبی ( محل تحصیل دوره مقدمات وی را زادگاهش یاد کرده می نویسد: در بلد و محل تولد خود مشغول تحصیل و قرآن را قرائت و تعلم کتابت و نحو و صرف و منطق و معانی و بیان را در ده سالگی خواند. ) و کتاب های متداول آن روز حوزه علمیه در فقه و اصول را در محضر اساتیدی مانند میرزا مهدی قاری و آقا غفار مجتهد مرندی و میرزا باقرآقا مجتهد گذراند. ایشان پس از هجرت به نجف اشرف در سال ۱۲۷۳ ه. ق چندین سال در محضر شیخ انصاری درس خواند و پس از آن به تبریز مراجعت کرد.
عبدالعلی کارنگ می نویسد: سید علی آقا مولانا از پدر خود سید محمد مولانا روایت می کرد که میرزا مهدی قاری از شاگردان شیخ انصاری بوده است. چون به تبریز بازگشت، مهدی عمو اردبیلچی ، یکی از بازرگانان تبریز، مسجد میرزا مهدی قاری یا مسجد آیت الله شهیدی فعلی را در مدت شش ماه بنا کرد تا میرزا مهدی قاری در آن اقامه جماعت کند. ایشان در علم تجوید و قرائت قرآن بسیار ماهر و متبحر بود و در اواخر سده سیزده مرحوم شد و در نجف اشرف به خاک سپرده شد. فرزندش میرزا حسین فقیهی و نواده اش علی اکبر قاری استاد ادبیات عرب تبریز بود و از میرزا غفار آقا مجتهد مرندی و میرزا باقر مجتهد تبریزی به خوبی فرا گرفت و در حالی که عمل به احتیاط می نمود در سال ۱۲۷۱ قمری به زادگاهش مراجعت کرد و به ترویج مذهب جعفری و بنای مسجدی در آن جا همت گماشت و به اقامه ی نماز جماعت پرداخت. فاضل شربیانی و محمدحسن ممقانی از برجسته ترین شاگردان سید حسین کوه کمری هستند. فاضل شربیانی بعد از مرگ استادش سید حسین کوه کمره ای به کلاس های خوانساری رفت و بعد از مرگ خوانساری در بحث و تدریس مستقل شد. وی بعد از مرگ میرزا محمد شیرازی از برجسته ترین مجتهدان زمان خود بود.
... [مشاهده متن کامل]
فاضل شربیانی در صبحگاه روز جمعه ۱۸ رمضان ۱۲۴۸ ( و همچنین گفته شده است در سال ۱۲۴۸ یا ۱۲۴۵ ه. ق ) در شربیان از توابع شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی متولد شد.
فاضل شربیانی پس از رشد و تربیت در کنار پدر، به سال ۱۲۶۵ قمری در ۲۰ سالگی رهسپار حوزه علمیه تبریز گردید و در مدرسه خواجه علی اصغر سکنا گزید. مقدمات علوم ادبی ( محل تحصیل دوره مقدمات وی را زادگاهش یاد کرده می نویسد: در بلد و محل تولد خود مشغول تحصیل و قرآن را قرائت و تعلم کتابت و نحو و صرف و منطق و معانی و بیان را در ده سالگی خواند. ) و کتاب های متداول آن روز حوزه علمیه در فقه و اصول را در محضر اساتیدی مانند میرزا مهدی قاری و آقا غفار مجتهد مرندی و میرزا باقرآقا مجتهد گذراند. ایشان پس از هجرت به نجف اشرف در سال ۱۲۷۳ ه. ق چندین سال در محضر شیخ انصاری درس خواند و پس از آن به تبریز مراجعت کرد.
عبدالعلی کارنگ می نویسد: سید علی آقا مولانا از پدر خود سید محمد مولانا روایت می کرد که میرزا مهدی قاری از شاگردان شیخ انصاری بوده است. چون به تبریز بازگشت، مهدی عمو اردبیلچی ، یکی از بازرگانان تبریز، مسجد میرزا مهدی قاری یا مسجد آیت الله شهیدی فعلی را در مدت شش ماه بنا کرد تا میرزا مهدی قاری در آن اقامه جماعت کند. ایشان در علم تجوید و قرائت قرآن بسیار ماهر و متبحر بود و در اواخر سده سیزده مرحوم شد و در نجف اشرف به خاک سپرده شد. فرزندش میرزا حسین فقیهی و نواده اش علی اکبر قاری استاد ادبیات عرب تبریز بود و از میرزا غفار آقا مجتهد مرندی و میرزا باقر مجتهد تبریزی به خوبی فرا گرفت و در حالی که عمل به احتیاط می نمود در سال ۱۲۷۱ قمری به زادگاهش مراجعت کرد و به ترویج مذهب جعفری و بنای مسجدی در آن جا همت گماشت و به اقامه ی نماز جماعت پرداخت. فاضل شربیانی و محمدحسن ممقانی از برجسته ترین شاگردان سید حسین کوه کمری هستند. فاضل شربیانی بعد از مرگ استادش سید حسین کوه کمره ای به کلاس های خوانساری رفت و بعد از مرگ خوانساری در بحث و تدریس مستقل شد. وی بعد از مرگ میرزا محمد شیرازی از برجسته ترین مجتهدان زمان خود بود.
