در علم اپتیک و عکاسی، فاصله ابر کانونی ( به انگلیسی: Hyperfocal distance ) ، فاصله ای است که همه اشیاء در آن فاصله در میدان وضوح لنز قرار دارند. فاصله ابر کانونی، عمقی از زاویه دید لنز است ( از نزدیکی های لنز تا بی نهایت ) که آن محدوده، در میدان وضوح لنز قرار می گیرد. برای بدست آوردن این فاصله، ابتدا لنز در بازترین درجه دیافراگم، بر روی فاصله بی نهایت تنظیم می کنیم، نزدیکترین نقطه فوکوس لنز، فاصله ابر کانونی لنز است. به طور مثال اگر در این حالت نزدیکترین نقطه فوکوس فاصله ۷ متری از لنز دوربین است، فوکوس لنز را بر روی ۷ متر قرار داده و عکاسی می کنیم. در این حالت از نصف ۷ متری ( از سه و نیم متری ) دوربین الی بی نهایت در میدان وضوح لنز قرار خواهند گرفت. البته درجه دیافراگم در این حالت حائز اهمیت است هر چه درجه دیافراگم بسته تر باشد، عمق میدان وضوح افزایش پیدا خواهد کرد.
توماس ساتون و جورج داوسون برای اولین بار در سال ۱۸۶۷در مورد فاصله بیش کانونی ( یا "محدوده کانونی" ) نوشتند. [ ۱] لویی در سال ۱۹۰۶ ممکن است اولین کسی باشد که فرمولی برای فاصله ابر کانونی استخراج کرد. رودولف کینگسلیک در سال ۱۹۵۱ در مورد دو روش اندازه گیری فاصله ابر کانونی نوشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوماس ساتون و جورج داوسون برای اولین بار در سال ۱۸۶۷در مورد فاصله بیش کانونی ( یا "محدوده کانونی" ) نوشتند. [ ۱] لویی در سال ۱۹۰۶ ممکن است اولین کسی باشد که فرمولی برای فاصله ابر کانونی استخراج کرد. رودولف کینگسلیک در سال ۱۹۵۱ در مورد دو روش اندازه گیری فاصله ابر کانونی نوشت.
wiki: فاصله ابر کانونی