فاش گفتن. [ گ ُ ت َ] ( مص مرکب ) آشکارا گفتن. بی پرده گفتن : با حکیم او رازها میگفت فاش از مقام خواجگان و شهرتاش.مولوی.فاش میگویم و از گفته خود دلشادم بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم.حافظ.عاشق و رند و نظربازم و میگویم فاش تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام.حافظ.