فارجک

لغت نامه دهخدا

فارجک. [ رِ ج َ ] ( اِخ ) محله بزرگی در بخارا. ( از معجم البلدان ). این کوی در زمان نصربن احمد سامانی در اثر یک حریق عظیم سوخته است. رجوع به تاریخ بخارای نرشخی ص 113 و کلمه فارزه شود.

فارجک. [ رِ ج َ ] ( اِخ ) مدرسه ای که در محله فارجک بخارا بوده است. نرشخی گوید: هم به روزگار امیر سعید نصربن احمدبن اسماعیل در ماه رجب سال بر سیصدوبیست وپنج در بخارا آتش افتاد و جمله ٔبازارها بسوخت ، و آغاز آن از دکان هریسه پزی بود به دروازه سمرقند که خاکستر از زیر دیگ برداشت و به بام آورد... پاره ای آتش در میان خاکستر بود و وی ندانسته بود باد برد و آن آتش بر تواره زد و آن تواره درگرفت و از آن جمله بازار و مدرسه فارجک... و کوی بکار و تیمچه های بازار و مدرسه فارجک... و آنچه در بخارا بود بدان جانب همه بسوخت. ( تاریخ بخارا ص 113 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس