فارابی ابونصر محمد

دانشنامه آزاد فارسی

فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق)
فارابی، ابونصر محمد
فارابی، ابونصر محمد
فارابی، ابونصر محمد
فارابی، ابونصر محمد
(مشهور به: معلم ثانی) فیلسوف، منطقی، ریاضی دان و موسیقی دان ایرانی. پدر ایرانی الاصل فارابی از سرداران سپاه ترک بود که با زنی از ترکان ازدواج کرد. فارابی در زادگاهش به کسب علم پرداخت و گویا در حدود ۳۶سالگی محضر یوحنا بن حیلان، از مسیحیان نسطوری متمایل به فلسفۀ اسکندرانی، را در مرو درک کرد، سپس به بغداد و حرّان رفت و نزد ابوبشر متّی و ابوبکر بن سراج علوم عقلی و زبان عربی را فراگرفت. پس از این دوره به درنگ و تأملی سی ساله نشست و بسیاری از آثار خود را نگاشت. در ۳۳۰ق به دربار سیف الدولۀ حمدانی در حلب پیوست و مورد اِکرام او قرار گرفت، با این حال از شیوۀ زاهدانۀ خویش عدول نکرد. فارابی در مبانی فلسفی اگرچه فیلسوفی مشایی شناخته شده، در پاره ای از مباحث فلسفی معرفت شناسی و چگونگی عقول از مبانی نوافلاطونی و حتی از مبانی شرعی تأثیر پذیرفته، و از همین رو آرای نوی را در چگونگی پیوند دین و فلسفه ابراز داشته است. فارابی در مبانی منطقی برخلاف بسیاری از منطقیان با آسان نویسی و دقت نظر مبانی منطق ارسطویی را به رشتۀ تحریر درآورده و خود با امعان نظر در مباحث آن، به استوارساختن پیکرۀ آن پرداخته است. او برخلاف بسیاری از فلاسفه، در راستای حکمت عملی به تبیین بنیاد مدینۀ فاضله پرداخته و کمال انسان را به زندگی در مدینۀ فاضله دانسته است. در نظر او مدینۀ فاضله دربردارندۀ انسان هایی است که به سعادت خود می اندیشند و در پرتو کمال عقلی به تکمیل رفتار و کردار خود می پردازند؛ این مدینه به تَبَعِ تمام جوامع دارای رئیسی است با دوازده خصلت نیک: خوش فهمی، تیزهوشی، حافظۀ زیاد، خوش بیان، بزرگ طبع، با اراده، دوستدار علم و تربیت، دوستدار راستی، عدالت خواه و ظلم ستیز، کوچکی مال دنیا در نظرش، عدم میل به شهوات، عدم لجاجت. فارابی در همین راستا افزون بر تبیین اقسام مدینه ها با اغراض گوناگون، به نقد و بررسی آن ها می پردازد. فارابی از بنیانگذاران موسیقی علمی بوده و آثار مهمی در این زمینه تألیف کرده و خود نیز در موسیقی علمی تبحر داشته است. از فارابی افزون بر نگارش های بسیار مهمّش در فصول مختلف منطق (مشهور به منطقیات)، هجده رساله گزارش شده، همچون رسالةالحروف که به اقتفای متافیزیک ارسطو نگاشته شده؛ آراء اهل المدینة الفاضلة؛ السیاسة المدنیة؛ اغراض مابعدالطبیعه؛ تحصیل السعادة؛ التعلیقات؛ احصاء العلوم؛ الجمع بین رأیی الحکیمین (افلاطون و ارسطو)؛ الموسیقی الکبیر که مهم ترین کتاب موسیقی در جهان اسلام است. مجموعۀ آثار فارابی در ۱۶۳۸ در پاریس به چاپ رسید.

پیشنهاد کاربران

ابونصر محمد بن محمد فارابی ملقب به فارابی، در حدود سال ۲۵۷ هجری قمری/ ۸۷۰ میلادی در دهکده �وسیج� از ناحیه�فاریاب�خراسان�در�افغانستان�کنونی متولد شد. پدر وی �محمد بن اوزلغ� یکی از سردارهای سپاه�سامانیان�بود. به نظر می رسد فارابی تحصیلات اولیه خود را در�فاریاب�به پایان رسانده و مدتی نیز به شغل قضاوت مشغول بوده است. برخی پژوهشگران معاصر، آغاز مطالعات علمی او را از شهر�مرو�می دانند؛ مرو در آن زمان مرکز درس و بحث فلسفی بود و اساتید مشهوری در آن تدریس می کردند. فاصله کم بین شهر�مرو�و محل سکونت فارابی حضور او را در شهر تسهیل می کرد. فارابی در جوانی به�بغداد�رفت و نزد متی بن یونس به فراگرفتن منطق و فلسفه پرداخت. سپس به�حران�سفر کرد و به شاگردی�یوحنا بن حیلان�درآمد. .
...
[مشاهده متن کامل]

دهخدا به نقل از�بدیع الزمان فروزانفر�می نویسد: �اسم پدر او طرخان و نام جدش اوزلوغ است ( اما در دانشنامه ایرانیکا رد شده است ) . نام ازلغ و طرخان هر دو نامهای�سغدی�ایرانی هستند که نام طرخان از سغدی به ترکی وارد شده است. در شرح زندگی فارابی مطلبی که بر جریان واقعی زندگی دوران طفولیت و جوانی وی باشد در کتاب ها وجود ندارد. �ابن ابی اصیبعه�دو خبر متناقض دربارهٔ او نقل می کند: اول اینکه فارابی در آغاز کار نگهبان باغی در دمشق بود و دوم اینکه، در جوانی به قضاوت مشغول بود و چون به معارف دیگر آشنا شد، قضاوت را ترک کرد و با تمام میل به طرف معارف دیگر روی آورد. � در جوانی برای تحصیل به�بغداد�رفت و نزد �متی بن یونس� به فراگرفتن�منطق�و�فلسفه�پرداخت. سپس به�حرّان�سفر کرد و به شاگردی �یوحنا بن حیلان� درآمد.
از آغاز کار، هوش سرشار و علم آموزی وی سبب شد که همه موضوعاتی را که تدریس می شد، به خوبی فرا گیرد.
به زودی نام او به عنوان فیلسوف و دانشمند شهرت یافت و چون به بغداد بازگشت، گروهی از شاگردان، گرد او فراهم آمدند که �یحیی بن عدی� فیلسوف مسیحی یکی از آنان بود.
در سال ۳۳۰ هجری قمری/۹۴۱ میلادی به�دمشق�رفت و به �سیف الدوله حمدانی� حاکم�حلب�پیوست و در زمره علمای دربار او درآمد. فارابی در سال ۳۳۸هجری قمری/۹۵۰میلادی در سن هشتاد سالگی در دمشق وفات یافت. عده ای بر این باورند که ابونصر هنگامی که از دمشق به�عسقلان�می رفت به دزدان برخورد. ابونصر گفت: �هر آنچه از مرکب، سلاح، لباس و مال هست بگیرید و با من کاری نداشته باشید. � آن ها نپذیرفتند و قصد کشتن او کردند. ابونصر به ناچار با آن ها جنگید و کشته شد. امرای شام از حادثه با خبر شدند. ابونصر را دفن کردند و دزدان را بر سر قبر او دار زدند.
مورخان اسلامی معتقدند که فارابی فردی زهد پیشه و عزلت گزین و اهل تأمل بود. اعراض او از امور دنیوی به حدی بود که با آن که سیف الدوله برایش از�بیت المال�حقوق بسیار تعیین کرده بود، به چهار�درهم�در روز قناعت می ورزید.
فارابی در انواع علوم بی همتا بود. چنان که دربارهٔ هر علمی از علوم زمان خویش کتاب نوشت و از کتاب های وی معلوم می شود که در علوم�زبان�و�ریاضیات�و�کیمیا�و�هیئت�و�علوم نظامی�و�موسیقی�و�طبیعیات�و�الهیات�و علوم مدنی و�فقه�و منطق دارای مهارت بسیار بوده است.
درست است که�کندی�نخستین فیلسوف اسلامی است که راه را برای دیگران پس از خود گشود؛ اما او نتوانست مکتب فلسفی تأسیس کرده و میان مسائلی که مورد بحث قرار داده است، وحدتی ایجاد کند. در صورتی که فارابی توانست مکتبی کامل را بنیان نهد.

بپرس