فاجه

لغت نامه دهخدا

فاجه. [ ج َ / ج ِ ] ( اِ ) دهان دره. بیرون شدن بخارات است از راه دهن. ابونصر نصیرای بدخشانی گوید :
ساقی ز شیشه ریز به ساغر شراب ناب
خصم نشاط فاجه و خمیازه شد مرا.
( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) بیرون شدن بخارات از راه دهن دهان دره .

فرهنگ معین

(ج ) (اِ. ) فاژ، فاژه ، خمیازه ، دهان دره .

پیشنهاد کاربران

بپرس